نقد فیلم مطرب ؛ عصر یخبندان کیایی

تهیه کننده، نویسنده و کارگردان: مصطفی کیایی

بازیگران: پرویز پرستویی، مهران احمدی، محسن کیایی، عایشه گل جوشکن، الناز شاکر دوست

خلاصه داستان

ابراهیم خوش سینه (با بازی پرویز پرستویی) یک خواننده‌ی کاباره‌ای است که با وقوع انقلاب دیگر نمی تواند بخواند و تبدیل به یک مجلس خوان می شود. بعد ها در موقعیتی تصمیم می گیرد از ایران خارج شود و در ترکیه به فعالیت هنری بپردازد.

مطرب یک فیلم در ژانر کمدی و اجتماعی است که در سال ۱۳۹۷ ساخته شده است. مصطفی کیایی که سابقه ساخت فیلم هایی چون «ضد گلوله»، «بعد از ظهر سگی سگی»، «بارکد» و «چهار راه استانبول» را در کارنامه دارد فیلم مطرب را نوشته، تهیه کنندگی و کارگردانی کرده است.

بازیگران شاخصی چون پرویز پرستویی و مهران احمدی نیز در فیلم مطرب ایفای نقش می کنند.

نقد فیلم مطرب ؛ کیایی در شیب تند سقوط

مصطفی کیایی با ساخت فیلم ضد گلوله نوید پیدایش یک فیلمساز جوان و مولف را به سینمای ایران داد.

بعدها با ساخت فیلم بارکد علاوه بر فتح گیشه، در فرم روایت نیز کارهای بدیع و جذابی انجام داد و نامش را بیش از پیش تثبیت کرد.

پیش از مطرب آخرین ساخته ی مصطفی کیایی فیلم «چهار راه استانبول» بود که با تاثیر از واقعه ساختمان پلاسکو ساخته شد و از لحاظ هنری گام رو به جلویی برای کیایی محسوب نمی شد و مخاطبان سینما منتظر بودند تا فیلم بعدی او کار قبلی را از یادها ببرد.

البته این اتفاق افتاد اما نه به خاطر این که فیلم خوبی ساخته باشد، بلکه از این لحاظ که فیلم مطرب حتی از چهارراه استانبول نیز چند قدم عقب تر است.

پیشنهاد مجله سینما تیکت: نقد فیلم قسم ؛ دغدغه های جامعه یک نفره

اینکه موضوع فیلم، مهاجرت و شکوفا شدن است یا چیز دیگر زیاد مشخص نیست. مطرب قبل از هر چیز هیچ مانیفستی ندارد، شاید بنظر می رسید در داستانی که فیلم دارد جا برای انتقاد های اجتماعی بسیاری باز باشد اما مطرب به راحتی از همه این فرصت ها عبور کرده و ظاهرا حوصله نداشته گیشه پسند بودنش را فدای انتقادات اجتماعی بکند.

این ترک فعل به خوبی از نظرات مردم درباره فیلم مطرب که جملگی پر از شور و شوق است قابل دریافت است. آنچه در نقد فیلم مطرب بیش از هر چیز دیگری به چشم می آید و موجبات تاثر را فراهم می آورد نیز همین نکته است؛ بی دغدغگی!

این فیلم در روایت و فیلمنامه به طرز کم نظیری بد است! نمی دانیم از کجا به کجا می رویم و حتی پیرنگ های متعدد داستان (طرح های داستانی و چارچوب منطقی آن) را نیز درک نمی کنیم، پیرنگ هایی که لااقل به اندازه خودشان نیز پرداخت نشده اند.

این نکته که فیلمساز ایران را زمین لم یزرعی برای هنرمندان می داند را شاید بتوان درک کرد اما این که کعبه آمال هنرمندان و جوانان مملکت از نظر ایشان استانبول باشد هم قابل تامل است و هم خنده دار!

کاش لااقل در مقام فیلم ساختن از مرز های جغرافیایی فراتر می رفت و کشور های سطح بالا تری را معرفی می کرد.

البته یکی از دلایل باز هم می تواند گیشه باشد. و گیشه ترکیه را خیلی دوست دارد و اولین سفر خارجی اش احتمالا تور های سه روزه استانبول است! در هر صورت راهی که می رویم به طور حتم به کعبه ختم نخواهد شد.

کیایی در رابطه با مطرب می گوید: می خواستم فیلم موزیکال بسازم و از ساختنش خوشحالم! با سابقه ای که کیایی در سینما دارد بسیار بعید است که نداند موزیکال چه ژانری است و چه ویژگی هایی دارد چرا که مطرب موزیکال نشده است!

این که کاراکتر ما میانه فیلم شماعی زاده بخواند فیلم ما را موزیکال نمی کند، فیلم موزیکال فیلمی است که در مسیر فیلمنامه و قصه اش از موزیک بهره می گیرد و در قسمتهای مختلف کاراکترهایش با ترانه دیالوگ می کنند نمونه هایی چون: «بینوایان ۲۰۱۲»، «اشک ها و لبخندها ۱۹۶۵» و «جادوگر شهر از ۱۹۳۹» می توانند بهترین مثال فیلمهای موزیکال باشند.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم شنای پروانه ؛ شنا زیر پوست شهر

حواشی فیلم مطرب

قرار بر این بود که مطرب پس از عزاداری های ماه صفر به اکران عمومی در بیاید اما با ایراداتی که از آن گرفته شد مدتی در توقیف ماند.

توقیف فیلم مطرب که البته زیاد هم طول نکشید با انجام اصلاحات لازم رفع گشت و اکران عمومی مطرب آغاز شد.

(این که دقیقا چه ملاک هایی برای ممیزی فیلم ها در سینمای ما وجود دارد پر واضح نیست و شاید سلیقه ای عمل کردن در رد یا تایید فیلم ها آسیب آفرین باشد)

عملکرد بازیگران مطرب

چیزی که شاید می توانست کمی عملکرد بد نویسنده و کارگردان را بهبود ببخشد، هنرنمایی بازیگران بود، اما این اتفاق نیز با توجه به بازی های بد پرویز پرستویی، محسن کیایی و مهران احمدی رخ نداد.

این سه هنرپیشه یکی از بدترین بازی های خودشان را در مطرب ایفا می کنند و نکته ی عجیب همراه شدن هر سه با هم در ایفای بد نقش هایشان است که نمره‌ی خوبی را نصیب تیم بازیگری نمی کند‌.

پوستر فیلم مطرب

پوستر اصلی مطرب به طرز جالبی از پوستر فیلم «دولمایت اسم من است» (Dolemite Is My Name) تاثیر گرفته یا شاید بهتر است بگوییم کپی شده است!

با مقایسه پوستر های این دو فیلم می توانیم ببینیم رنگ ها و حتی شباهت طرز ایستادن پرویز پرستویی به ادی مورفی می توان به این قضیه بهتر پی برد.

نظرتان در مورد این فیلم را با دیگر خوانندگان مجله سینما تیکت در میان بگذارید.